Een roman schrijven. Dat is iets nieuws, iets wat ik nooit eerder gedaan heb. Al bijna een jaar ben ik er in stilte mee bezig, zonder dat ik er iets over durfde vertellen. Je weet het immers maar nooit, dacht ik, straks mislukt het hele project. En dan is het veel handiger als niemand ervan weet.
Maar nu is het dan toch zo ver dat ik het aandurf om er hier iets over te schrijven. Het contract met uitgeverij Prometheus is getekend, de tekst is voor tweederde geschreven, mijn redacteur en ik denken zelfs al na over de omslag en de illustraties. Hoog tijd om het dus aan de wereld te melden: ik ben bezig met een roman.
Dat betekent overigens wél dat mijn andere historische boek-in-wording, over Catharina van Gelre, vertraging oploopt. Ik kan helaas niet aan twee boeken tegelijk werken. Maar dat onderzoek hoop ik hierna weer op te pakken en af te ronden.
Het wordt een klassiek detectiveverhaal, maar dan met een historische kern
Een roman dus. Om precies te zijn: een klassiek detectiveverhaal, maar dan met een historische kern. Zo’n boek laat zich moeilijk samenvatten, en natuurlijk kan ik de clou van het verhaal niet weggeven. Maar ik kan in elk geval vertellen dat het verhaal zich afspeelt in de wereld die ik in De hoeve en het hart onderzocht en beschreven heb. En ik denk dat er zoiets op de achterkant van het boek komt te staan:
“Op een zonnige zomerdag in 1676, middenin de hooitijd, wordt er een lijk ontdekt in de polder, een lijk met een ingeslagen schedel. Geen mens heeft iets gezien, maar iedereen in het dorp speculeert er meteen lustig op los. Wat hebben de dochters van het slachtoffer te verbergen? Hoe zit het met zijn aartsvijand, de dorpsschout? En welke rol speelt de militair die hem herhaaldelijk bedreigd heeft en die meteen van de moord wordt verdacht?
De verhalen zingen steeds luider rond in het dorp, verhalen over onverzoenlijke vetes, ongeneeslijke verslavingen en duistere familiegeheimen. Middelpunt van de gebeurtenissen is Gijsbertje de Jongh, waardin in de herberg De Fortuyn, die langzaam maar zeker de waarheid achter de moord ontdekt. Maar wil ze die waarheid wel aan het licht laten komen?”
De bewuste moord is echt gepleegd, in 1676, in de polder bij Herwijnen
De moordzaak die in het verhaal centraal staat heb ik niet zelf bedacht. De bewuste moord is echt gepleegd, in 1676, in de polder bij Herwijnen. Ongeveer waar nu de A15 loopt en waar de achterste Hellouwse watermolen staat. Voor de sfeer en de couleur locale heb ik rijkelijk kunnen putten uit de overgeleverde processtukken, samen meer dan 500 pagina’s vol levendige details. Het dorp waarin het verhaal zich afspeelt is een reële plaats – Herwijnen, het dorp uit De hoeve en het hart – en ook de personages hebben allemaal in werkelijkheid bestaan. Maar het verhaal rondom de moordzaak is verzonnen, net als de inkleuring van de karakters en de motieven van de personages.
Wat ik graag zou willen: dat elke lezer die dit boek openslaat, de kleurrijke wereld binnenstapt van een 17e-eeuws dorp aan de rivier, een ver land waar de gebruiken anders en soms vreemd zijn. Maar dat die lezer dan ontdekt dat de mensen die er rondlopen even sluw en berekenend, even beminnelijk en kwetsbaar zijn als de mensen van vandaag.
23 september 2023
