
Aan het einde van 2023 geen vredig kerstlied maar een eigen bewerking van Vondels gedicht over de kindermoord in Bethlehem. Een gedicht dat ondanks alles wat (ook toen) in de wereld gebeurde, toch vredig eindigt:
De nacht glanst heller dan de dagen –
hoe kan Herodes het verdragen
dat licht de duisternis doordringt?
Hij wil het wonder zien noch horen,
zijn blinde hoogmoed stopt zijn oren,
voor alles wat rondom hem zingt.
Uit angst voor de profetenwoorden
gaat hij de kinderen vermoorden
en in de nacht zaait hij de dood
op alle Bethlehemse akkers,
hij maakt de geest van Rachel wakker
die nergens rust vindt in haar nood.
Wie kan de lege armen vullen,
een einde maken aan het huilen,
de dood, het kwaad en het verdriet?
Wie zal de droeve moeders troosten
temidden van verderf, verwoesting?
De kinderen, ze zijn er niet.
Als bloemen zijn ze, nooit ontloken –
nog in de knop zijn ze gebroken.
Waar angst regeert, waar boosheid woedt,
gaat al het levende verloren,
al is het nauwelijks geboren
door zwaarden, rood van kinderbloed.
Bedroefde Rachel, blijf niet klagen,
de dood is door een Kind verslagen –
de Eersteling van al het zaad
dat uit dit bloed begint te groeien,
en levend tot Gods eer zal bloeien
en door geen tirannie vergaat.
© Enny de Bruijn
tekst: vrij naar Joost van den Vondel, ‘O Kerstnacht, schoner dan de dagen’ (1637)